14 februari 2022

“Als ik het niet vergeet, zal ik er aan denken” Het levenstestament (I)

De cijfers liegen er niet om: 1 op de 5 ouderen raakt vroeg of laat zodanig in de war, dat er sprake is van wilsonbekwaamheid. Ook kan men feitelijk onbekwaam worden om deel te nemen aan het rechtsverkeer, denk hierbij aan lichamelijke zwakte.

Het belang van het regelen van een LEVENSTESTAMENT is daarmee aangetoond.

Een levenstestament moet men niet verwarren met een testament. Een testament is een wilsbeschikking waarbij wordt geregeld  wat er moet gebeuren met het vermogen ná overlijden, dus als je er niet meer bent. Een levenstestament daarentegen is eigenlijk niet méér dan een volmacht voor de situatie als je er nog wel bent, maar dat je zelf  niet meer kunt handelen. In beginsel hebben een testament en een levenstestament behoudens enkele raakvlakken niets met elkaar te maken. Het zijn twee verschillende documenten.

Een levenstestament biedt de mogelijkheid vertrouwenspersonen voor jou te laten optreden (meestal de partner en/of kinderen; broer/zus of neef/nicht)  met name met betrekking tot materiële zaken zoals bankzaken, verkoop van de woning etc.

Ook kan een levenstestament oplossingen bieden bij immateriële zaken zoals het nemen van beslissingen met betrekking tot behandeling bij ziekte, maar ook bij keuze voor verpleging, aangepaste huisvesting etc.

Het levenstestament beslaat een breed gebied.

Het kan niet genoeg benadrukt worden vooral “op tijd” een levenstestament op te laten maken, dat wil zeggen als je dit zelf nog kan doen. Te vaak is men te laat. Dat is ook de reden dat ik, wellicht ten overvloede,  hier nog eens nadrukkelijk op wil wijzen. Wacht niet totdat je in omstandigheden raakt waardoor je door lichamelijke zwakte of wilsonbekwaamheid dit zelf niet meer kan regelen.

Volgende keer zal ik meer ingaan op de inhoud van het levenstestament.