14 maart 2022

“Als ik het niet vergeet, zal ik er aan denken” Het levenstestament (II)

Zoals toegezegd in mijn laatste column wil ik nu meer ingaan op de inhoud van het levenstestament aan de hand van het meest voorkomende voorbeeld: een echtpaar waarvan één partner wilsonbekwaam is. Het misverstand bestaat dat in zo’n geval de andere echtgenoot vanwege het huwelijk zondermeer kan handelen voor de wilsonbekwame echtgenoot; dus NIET!!

De kantonrechter zal een bewindvoerder moeten aanwijzen als er niets is geregeld. De bewindvoerder neemt dan voor de wilsonbekwame persoon beslissingen. Op de benoeming van een bewindvoerder door de kantonrechter heeft u dan weinig invloed, meestal is dit wel de andere echtgenoot. Deze zal jaarlijks rekening en verantwoording moeten afleggen en voor grotere uitgaven toestemming moeten vragen aan de kantonrechter.

Als de wilsonbekwame partner in een verpleeghuis wordt opgenomen en er is geen levenstestament, dan is men afhankelijk van de instemming van de kantonrechter. Bijvoorbeeld voor verkoop van de woning als verhuizen naar een geschiktere woning wenselijk is, maar ook bij het doen van schenkingen (uit de opbrengst van de verkoop), wanneer men gebruik wil maken van de vrijstellingen voor schenkbelasting. Door het opmaken van het levenstestament heeft u zelf volledig de regie bij het aanwijzen van iemand die u vertrouwt (veelal de partner en/of de kinderen) om uw zaken/ wensen te behartigen in het geval van wilsonbekwaamheid. U kunt ook persoonlijke wensen laten opnemen wat er in bepaalde situaties moet gebeuren, zoals bij medische kwesties, de keuze voor behandelen of juist niet behandelen.

Ook kunt u vastleggen wie uw wilsonbekwaamheid moet vaststellen. In een levenstestament legt u alle zaken die u geregeld wilt hebben bij wilsonbekwaamheid in één akte vast. Als een situatie verandert en u uiteraard wilsbekwaam bent, kunt u via de notaris dit altijd aanpassen.